Gönül Güldür Şiiri - Sami Özay

Gelir diye umut ettim seni bu gece
Yıldızlara sordum söylemediler ay yine sessiz kaldı hasretime
Güneşin doğuşunu bekledim yokluğuna sarılıp sabaha sordum nerede diye oda ışığını gizledi
Her sabah pencereme konan güvercini bekledim acaba bir haber getirir mi diye oda konmadı bu sabah pencereme
Acaba ne oluyor neden her şey benden onu gizliyor diye deliye dönmüş bir halde çıktım evden attığım adımlarım bile onu benden gizlercesine tersine gidiyordu
Tutmuyordu dizlerim yüreğim onu anıyor gözlerim her cadde her sokakta onu arıyor baktığım her suret adeta onu benden saklıyordu
Divanelik tutmuştu geri dönüşü yoktu olmazlar içinde oldurmak yokluğa batsa da bataklıkta kuruyan gülü bülbüle kavuşturmaktı arzum
Dilim bülbül oldu konuştu güle sordum boynunu eğdi dikenine sokuldu
Güller kan ağlıyordu damlayan her damla kan yüreğime akıyordu kanla göz yaşı döken gül bile onu benden saklıyordu
Ey bülbül ibret al gülden akıt göz yaşını
Yar gönüldedir bırak artık meçhul arayışı