Cefanı başıma yastık
Kalleşliğini tenime yorgan yaptım
Umudu ekmeğime katık
Hasreti dilime car yaptım
Gönlümün presbit gözüne
Seni nurul envar yaptım
Tinimin derinliğinde seni
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta