Gönül Gözü Şiiri - Şükran Günay

İğnenin deliğinden geçmeyi
Beddua etmeden ŞÜKRÜ seçmeyi
Dilerse öğrenir insan

İnan bana, açtığı çukuru unutup
Düşünce kendi kazdığına
İsterse BULUR insan

Yana yakıla, düşe kalka
Pişmeyi Yunusça
Sorarsa can evine, BİLİR her insan

An olur yanarsın cayır cayır
Acıdıkça canın, kıvranır yüreğin
Dolar önce özün, sonra gözlerin

Gün gelir ağlayan gözlerin görmez
Gözyaşların ne yapsan dinmez
Gönül olur biçare, ne göz ister ne söz

Bilinmez neden bir gün, açılır gönül gözün;
Görür olur yüreğin, kim deli kim veli
Eleyip yoğurdukça sezdiklerini, anlarsın hikmeti

Bilmeden gelişin istemeden gidişin yolu bu
Dilersen gönülden, görünmeyeni görecek
Söylenmeyeni duyacaksın, evrenin gizi bu

Evet, herkes bir şarkı tutturur kendince,
Benimse türkülere tüter yüreğim sence
Yetim ve öksüz sen misin sadece?

Arife söz ne gerek, bıçak kemiğe dayansa da
Gönül asılır umutlara
Ayrık otu ilaç, acılar şerbet olur sana, bana

Üzülme gidene, sevinme gelene
Bir düzeni var evrenin
Seni gönülden görmeyeni, sevindir gidişinle

Şükran GÜNAY’dan Şükranca
23 Ocak 2020