gÖNÜL GÖZÜ Şiiri - Bilal Yalçın

Güz gelince döker hazan yaprağı
Özlesende öpemezsin vakti gelmeden kara toprağı
Dirilircesine baharda açar yaprağı
Sabret gönül gelirim birgün
Bağrımda kazılsa kocaman derin bir yar
Bir lokma ekmek için geziyorum diyar diyar
Dosttan gelecek ikaz yakar içimi ederim ar
Sabret gönül gözüm gelirim bir gün
Mantığınca beğenmiyorsun kimsenin aklını
Selam veren kervanın vermiyorsun hakkını
Genç yaşta yoruldum deyip terk ediyorsun tahtını
Sabret gönül gözüm gelirim bir gün
Allah vermesin kimselere dermansız derdi
Perişan eder ahızar bırakırsın evdeki her ferdi
Bilseydin hayat kıymetini sana kim ne derdi
Sabret gönül gözüm gelirim bir gün
Sarmadan sineme gönül el vermiyor seni
Gelmemiş vakti henüz ser verip sır vermiyor beni
Kavrulsada içim sanki bir kor alevi
Sabret gönül gözüm gelirim bir gün
Hak baki olmadan kazdın mezarımı
Hevaya kapılıp alma intizarımı
Bir gün olur sorarlar sana hesabını
Sabret mühür gözlüm gelirim bir gün
Bilal yalçın