Gönül giden gitti...! Şiiri - Mehmet Göden

Eyvah! gönül kaldın kendi başına
Yalanı dolanı, edenin gitti
Ne dertler yığmışsın allah aşkına!
Gülerken seninle gülenin gitti.

Üstüne aldığın emanet hayat
Ahiri yaşanmış evveli heyhat
Niye ki istersin buna da sebat
Kendini bir söze satanın gitti.

Yolundan şaşmadın doğruya doğru
Ne yarar sonunda pişmanlık gayri?
Kitapta yazıyor dünya'ın seyri
Yalancı cennete kananın gitti.

Yük yüklendin gıdım sesin çıkmadı
Gözünden korudun kötü sokmadı
Gözyaşına başka bir dert katmadı
Bedeni hayattan sayanın gitti.

Gödeni diyor ki; şaştım ben kaldım
Üstüme geleni iklimden sandım
Ciğer parelendi od'undan yandım
Dünyamı başıma yıkanın gitti.

Mehmet Göden,Temmuz 2013