Gönül Ersin Şiirleri - Şair Gönül Ersin

Gözlerinin lacivert fırtınalarına tutulup
Düşlerin beyaz bembeyaz köpüklerinde boğulup
Gönlümün bilinmez yamaçlarına koyuldum
Öyle bir an geldi ki
Duruldum

ışıklarını görüyorum hiç gitmediğim karşı sahillerin
çekerlerken beni pervane misali bir büyü ile kendilerine
koşuyorum bilmeden yüzmeleri, sadece içsel bir dürtü ile
denizleri hep mavi bilirdim oysa, neden kumlar beyaz kalmış
neden renk almamışlar bunca çırpıntıdan sonra
üstlerine gökyüzünün rengi yansıdığından mı olsa.

ne şarkılar çalıyor şimdi bilseniz
ne gemiler geçiyor yürek denizimden
......ve
ne uğurlanışlar oluyor vedasız mühürlü dudaklardan
bilinmeyen adsız sahillerden ve belki de
olmayan limanların yıkık iskelelerinden.

Öyle bir esinti ki bu kasıp kavuran,
Yüreğimi buza kestiren,
Ve sağanakları gözlerimin,
Dinmeksizin
Kırkikindileri çağrıştıran..

unutup hüsranları, sardım yumak misali gecenin tellerine
tut ki, düş olup düştün rüyama bilmem nasıl anımsayacağım yarına
gelirler mi geri çağırsam, çileyi yumağından açarak özenle
sandık lekeli giysileri neyleyim yar, hepsini bağışladım
gittiler bizden uzak bilinmezlere, elem/e hasretlere anılara
zaten küf kokuyorlar bak dökülürken pul pul karanlığın içine

Cemre Bekleyişi

mevsim kış ve soğuk her olguda
göç zamanı gelmiş gibi
tüm zorluk kanatlarda
umut

dağılmış saçları yıldızların omuzlarına
ışığı yansıtıyor geceye parlaklığında
taş kum yosun ne varsa ortada
deniz geçmiş kendinden efkârında
müzik geliyor geçen gemilerden fısıltı gibi
kim açmaz gönlünü bu sefada dolunaya

KÜSKÜNÜM SANA İSTANBUL



ağacımdan döktü çiçeğimi yağmurların,
bunaldım bitmeyen lodoslarından

Gülen gözlerle hergün aynaya bakarken
Gamlı bulutlar geçer islak kirpiklerimden
Hüzünleri alabilirmisiniz içimden yaşarken
Siz gözlerimi beğendiniz hep şeklimde ben gülerken

Sevdiğim çiçek leylak sevdiğim renk eflatun

Shakespeare’e sonat olmak çok mu önemli
anlaşılmamayı göze alıp bitmeyen tirad gibi
kendi çapında şairlik neyine yetmez senin
bilinir yazdığının hiç değilse kadri kıymeti...

bir oyun olmasın figüransız bırakalım hele