Gönül Düşer Şiiri - Mustafa Topatan

Ne zaman kalem alsam elime
Önce ismin döşenir atlastan satırlarıma
Sonra gözlerin ufuklarıma.
Bir bir dizilir yıllar
Macera başlar ruhumun dehlizlerinde;
Gönlümün ikliminde salına salına
yalınayak yürüyüşünü,
Derlediğin buket buket gülleri,
Gülüşünü mevsim mevsim izlerim.
Sonra Leblerinden dökülen buse gibi,
Bir melodi gibi,
Bir mey gibi aklımı alıp giden
Sözlerini dinlerim.
Ve birden kararır ufuklar bulut bulut
Sadakatın adı ihanetin lekesi kalır.
Sürgüne gider perde perde kaldırıma kazınan hatıralar.
Kalem kayar parmaklarım arasından.
Gönül düşer, yâr düşer
Geriye yığın yığın enkaz kalır.

M.topatan
Köln 09.07.2022