Gönül Döndü Deliye Şiiri - Celal Bahar

Bir zamanlar severdim kendimi,
Değer verir, önemserdim bile.
Ne zaman ki sen kalbime girdin,
Ben o anda sevdiğim beni kaybettim.
Bir başka oldum, huyum değişti,
İçimde hiç olmayacak arzular gelişti.
Şimdi kendimi görmek dahi zül geliyor.
İçimdeki ben,
Dışımdaki tenden nefret ediyor...

Bir zamanlar hayallerim vardı,
Koca dünya bile sanki bana dardı.
Ne zaman ki sen aklıma girdin,
Tüm hayallerimi yerle bir ettin.
Senden gayrısını düşünemez oldum,
Mutluluk ararken, hep hüzün buldum.
Şimdi aklım kalbime,
Kalbim aklıma düşman.
Tek ortak yanları;
İkisi de sevdiğine pişman...

Kim demiş, sevmek güzel şey diye.
Bu gönül dönmedi mi sevdi diye deliye.
Bilenler söylesin ne kalmış benden geriye.
Bir can var çıkmadık, o da sevgiliye hediye.
Hasretten bir duvar,
Çaresizlikten bir zincir var.
Dünya dediğim şu zindan,
Bilsen bana ne kadar dar.
Şimdi ben benden utanıp kendimden kaçıyorum,
Ama kaçtığım her yere,
Seni de içimde taşıyorum...