Gönül Deli Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

Ah bu gönlüm deli,
oynarken parçalandı bütün umutlarım gece ile,
ritmini tutturamadım hüzünlerin...

Bahar esintisiyle bu kaçıncı savaşım,
İşkence edip durusun gözlerime,
zemheri canıma tak etmiş kelepçe...

Ahh gönül deli işte,
kaderin damgası kirpiklerimi kırmış,
sayısını tutmadım hiç sevgilere aldanmalarımın...

Şiirlerimin sırasını bildim,
aşk deme yalan bir şey O,
hevesim sevgiye,
rafa kaldırmadım hiç bir çiçeği,
goncaları ayrı bir yerine koydum kalbimin...

Sevdaya dair dediğinde öldüm ben,
aşkı unutunca sevindim ben,
rakamlarla değil,
duygularla sevişince kelimeler,
hüzün bile gülümsüyordu...

Boşveremem Ey gönül,
içerisinde sen varsan cümlelerin,
baharların,
aldırmazsam ben nasıl severim,
bir daha,
bakir topraklarda büyümez çiçekler,
üşürken titremek düştü yine ocağıma,
edebimle sevmezsem ben
aşk derler işte bunun ismine...