Bir yaprak daha düştü dallarımdan...
Oysa ki baharına tomurcuklanmış ve sana açmıştım
Ne çabuk gördü gönüllerimiz bu son baharı
Hani biz kış günü, kızgın güneşin çocukları olmuştuk
Yanmış ve kavrulmuştuk...
Peki neden buz tuttu kalplerimiz?
Bir daha hiç çözülmemek üzere...
Bana tekrar güneşi vaad etme...
İnanmam...!
Ben dallarımı kendi baharımda donatacağım,
Kızgın güneşe tek başıma yürüyeceğim...
Kayıt Tarihi : 3.6.2006 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
anladığım bir şey varki öfke şiiriydi okuduğum.
öfkeyi besleyen yalnızlık, korkaklığı yalnızlaşmayla belemiş.
Kızgın güneşe tek başıma yürüyeceğim...
//
kutlarım yüreğine sağlık,sevgiler...
Kızgın güneşe tek başıma yürüyeceğim...
Ortaçağın karanlığında kadına biçilen rolü bugün de benimseyen kadınların kulağına küpe dizeler.... tebrikler..........
TÜM YORUMLAR (3)