Gönül dağın bülbülüyüm Şiiri - Ahmet Coşkun

Gönül dağın bülbülüyüm

susmuş bülbülleri kahır dağının
sevda kuşu geçmez oldu erenler
yar elinde şerbet zehir ağu'nun
yaralandı yüreğimin başı yar

şu yaylalar çiçek açar bir zaman
bir gün kalkıp bizde göçek erenler
dört yanımız diken vermez bir aman
ardın sıra gezdim dağı taşı yar

Mecnunleyin sahralarda toz oldum
estim kar boran buz oldum erenler
naçar kaldım muhannete koz oldum
akar dinmez gözlerimin yaşı yar

hele deyin derde derman nerde var
kurudu bağ bahçem gülsüz erenler
inmiş göze perde derman sende yar
ölmeden kalktı sevdamın naşı yar