Gönül çok yorgun Şiiri - Nurettin Akdeniz

Hayat işte zordur insan bilmiyor
Yaş kemale erdi gönül çok yorgun
Yazılmış bahtıma kader gülmüyor
Zaman keder verdi gönül çok yorgun

Kahrın hoştur deyip katlandım derde
Mertlik bizde maya olmuştu serde
Hani eşin dostun sevdiğin nerde
Günler geçmez durdu gönül çok yorgun

Derde derman sende olur sanmıştım
Bir çift masum güzel göze yanmıştım
Söylediğin tatlı söze kanmıştım
Bir vefamı gördü gönül çok yorgun

Kabahatim sevmek öyle mi dersin?
Artık bu son olsun aldığın dersin
Acımadan vurdu bak döndü tersin
Dayanmak ne zordu gönül çok yorgun

Benim gibi arar hiç bulamazsın
Kadir kıymet vereni bilemezsin
Çekip gider aklından silemezsin
Yüreğimden vurdu gönül çok yorgun

Nice umutlarım gömdüm kalbime
Baktım durdum keder dolu albüme
Kalmaz gelir yakın ecel celbime
Kefenime sardı gönül çok yorgun

Sakın asla kırma hiç onurumu
Sildirtme yüzümdeki o nurumu
Beter olur söndürtme de korunu
Uyandı yürek hârdı gönül çok yorgun