Gönül çerağın yandıran Şiiri - Celal Işık

Gönül çerağın yandıran,
Söndüren aşktır insanı.
Bahtiyar edip güldüren,
Ağlatan aşktır insanı.

Güller açtırıp solduran,
Dalda meyveyi olduran,
Ölmeden evvel öldüren,
Dirilten aşktır insanı.

Aşka düşen gönül coşar,
Hasta düşen kalkıp koşar,
Kanatlanıp dağlar aşar,
Uçuran aşktır insanı.

Celal bu sözünü söyler,
Aşık yarsiz canı neyler,
Aşk çirkini güzel eyler,
Yücelten aşktır insanı.