Gönül çerağım yandı bu gece,
Dertlendim derdime derman ararım.
Yaralandı sinem döndü niceye,
Belki bir merhem süren ararım
Yıldızlar şahit bu ahu zara
Feryadım yükselir arşı âlâya.
Garip gönlüm düştü bir garip hara
Bir nefeslik huzur veren ararım.
Dolandım durdum hep diyar diyar
Gönlümde dinmeyen bir hasret var.
Bir sır ki içimde, çözülmez bilmem,
Bu derde derman canan ararim
Yüzümde yaşlar, kalbimde sızı,
Çaresiz beklerim o umutsuzu.
Bu karanlık gecenin yoktur bir izi,
Şafağı sökecek ışık ararim
Kemter Abdal gibi düştüm bu derde,
Yanarım içimde bir kor alevle.
Dermanım sendedir, Yüce Vâride,
Gönül çerağını yakan ararım
Kayıt Tarihi : 21.4.2025 16:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair, gönül çerağının yandığı bu gecede, içindeki derin dertle derman aramaktadır. Sinirinin yaralandığı bu hüzünlü halde, belki bir merhem sürecek bir şifa kaynağı umuduyla beklemektedir. Yıldızların şahit olduğu bu feryadı arşa yükselirken, garip gönlü düştüğü bu yalnızlık ateşinde bir nebze olsun huzur verecek bir nefes aramaktadır. Diyar diyar dolaşsa da gönlündeki dinmeyen hasretle, içindeki çözülmez sırrın dermanını cananında aramaktadır. Yüzündeki yaşlar ve kalbindeki sızıyla çaresizce o umutsuz bekleyişini sürdürürken, bu karanlık gecenin ardından şafağı söktürecek bir ışık aramaktadır. Kemter Abdal gibi bu derde düşen şair, içinde yanan kor alevle Yüce Vâride'ye yönelerek, gönül çerağını yeniden yakacak bir nur aramaktadır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!