GÖNÜL,ce YAZI Şiiri - Gönül Özdemir

GÖNÜL`ce YAZI
Hayat Nedir?

Hayat nedir diye düşünüyorum uzun zamandan beri. Sahi hayat nedir? Ne demektir? ...
Yaşadıklarım mı? Yaşattıklarım mı? Bence hayat; ağladıklarımla, ağlattıklarımla bir oyundur. Ne zaman? Nerede son bulacağını bilmediğim bir yoldur. Dizlerimde derman kalmadığında gözyaşlarım yüreğimi ıslattığında son bir umuttur hayat. Düşünmeden yaptıklarımın cezası, giderken dur diyemediklerimin cefasıdır… Umutlarımın tükendiği, yığılıp kaldığım çıkmaz bir sokaktır. Dünün pişmanlıklarıyla, yarının hayalleriyle dolu bır romandır hayat.
Okudukça hatırladığım, hatırladıkça unutmaya çalıstığım kötü bir hikayedir. Tutunacak hiç bir dalım kalmadığında yaşama sebebim, ’’Yeter artık! ’’ dediğim anlarda sebebimdi hayat.
Yazın ortasında soğuktan titrediğim, Kışın soğuğunda içimi ısıtan bilmediğim tuhaf bir şeydir hayat...
Gülerken ağlayanların, ağlatıpta gülenlerin, boş vermişlerin, kazandıklarını sananların, kaybettiğini düşünenlerin, unutanların, unutulanların. Merhabaların....Elvedaların.... Yasandığı bir dünyaydı. Sonunu en baştan gördüğüm koskoca bir kördüğüm. Yaşamaya korktuğum içinde boğulduğum bir denizdi hayat.
Hayat benim için buydu işte... Biraz yalan, biraz gerçek ama öyle ya da böyle geçecek... Geçmeli....
Yüzünde kocaman bir tebessümle bana bakan dostuma sordum.
‘’Hayat nedir sence? ’’
Durdu ve gülümsedi yüzüme. Sonra ’’HAYAT; SEVMEKTİR, YÜREKTEN SEVEBİLMEKTİR’’ dedi.
Hayat neydi? Sevmek mi? Hayat sevmek olabilir miydi? Belki de öyleydi. Peki ama sevipte sevilmeyenlerin günahı neydi? Anlamadığım belkide hiç anlayamayacağım bir soruydu bu beynimi kemiren. Cevabını bulamadım. Hayat sevmekse, yürekten sevebilmekse eğer hatam neydi benim, Günahım neydi? ? ? ....

Gönül

… Umutlarımın tükendiği, yığılıp kaldığım çıkmaz bir sokaktır. Dünün pişmanlıklarıyla, yarının hayalleriyle dolu bır romandır hayat.
Okudukça hatırladığım, hatırladıkça unutmaya çalıstığım kötü bir hikayedir. Tutunacak hiç bir dalım kalmadığında yaşama sebebim, ’’Yeter artık! ’’ dediğim anlarda sebebimdi hayat.
Yazın ortasında soğuktan titrediğim, Kışın soğuğunda içimi ısıtan bilmediğim tuhaf bir şeydir hayat...
… Umutlarımın tükendiği, yığılıp kaldığım çıkmaz bir sokaktır. Dünün pişmanlıklarıyla, yarının hayalleriyle dolu bır romandır hayat.
Okudukça hatırladığım, hatırladıkça unutmaya çalıstığım kötü bir hikayedir. Tutunacak hiç bir dalım kalmadığında yaşama sebebim, ’’Yeter artık! ’’ dediğim anlarda sebebimdi hayat.
Yazın ortasında soğuktan titrediğim, Kışın soğuğunda içimi ısıtan bilmediğim tuhaf bir şeydir hayat...

Almanya-Berkamen-1.12.2006
GÖNÜL ÖZDEMİR

[email protected]