Gönül Bu Kadar Cefaya Katlandı

Gönül Bu Kadar Cefaya Katlandı

Gönül bu kadar cefaya katlandı
Sabır taşı olsa çatlardı çoktan.
Sevdim dedikçe uçtu kanatlandı,
Bu sevgi bir orman yapardı yoktan.

Bağrıma vurduğun her ok güldendi,
Cefa senden vefa ise bendendi.
Bu kahrın sitemin bilmem nedendi,
Bu aşk kışı bahar ederdi çoktan.

Zorladım, güzellik olmadı gitti,
Bir sevgi uğruna bir ömür bitti.
Saatler içinde seneler yitti,
Çileli gönlüm kanıyor attığın oktan.

Hasan ÖZÜNAL
Karaman – 2009