Gönül Bu Şiiri - Mehmet Aslan

Gönül bu bakmıyor yaşa başa,
Uçuyor basmıyor, toprağa taşa,
Vuruluyor hemen bir kalem kaşa,
Başlıyor bir anda yüreğinde karmaşa.

Gönül bu, istesen de söz dinlemiyor,
Kapıldığı rüzgarın şiddeti bilinmiyor,
Tedbiri de yok, bilgide edinmiyor,
Sonunda hiçbir taraf sevinmiyor.

Gönül bu, anlatsan anlamaz,
Almışsın, satsan satılmaz,
Elinde değil, tutsan tutulmaz,
Kaderse bu, ondanda kaçılmaz.