Gönül Arşı Şiiri - Sadık Kocabaş

Gönül Arşı

Elest bezminde verilmiş kararım
Deryada damlayım ummanı ararım
Hünkar eşiğinde zülfü tararım
Sunam döne döne gez sema’yı

Kırklar ceminde can sunduk bu yola
İkrar fermanıdır verilmez mola
Hızır himmet eder bu garip kula
Sunam döne döne gez sema’yı

Arşın kubbesinde yanar bir kandil
Dervişin postunda susar ulu dil
Mihman olan canlar olsun müstakil
Sunam döne döne gez sema’yı

Zakir nefes eyler, sazı dertlenir
Ocakta yananın bağrı sertlenir
Erenler katında ruhlar merdlenir
Sunam döne döne gez sema’yı

Ciğer nâr içinde demi süzüyor
Seyyah gönlüm deryaları yüzüyor
Sırrı bilen canlar nefis eziyor
Sunam döne döne gez sema’yı

Efendi feyzinden pare almışım
Dergah kapısında bende kalmışım
Seyran eyleyip de aşka dalmışım
Sunam döne döne gez sema’yı

Zöhre yıldızıdır kalbe doğan nur
Sırrın meclisinde kalmaz hiç gurur
Dolu içenlerin gönlü şad olur
Sunam döne döne gez sema’yı

Dede hayret eder, derviş bakışır
Kalemsiz Şair’e bu dem yakışır
Hak’tan gelen sözler kalbe nakışır
Sunam döne döne gez sema’yı