Gönül Aklı Şiiri - Kemal Karapıçak 2

GÖNÜL AKLI

Gönül,aşk badeli dipsiz bir kuyu.
Çekmekle biter mi kuyunun suyu,
Yerin dibine batsın onun huyu.
Vazgeç gönlüm diyorum vazgeçmiyor.

Akıl ile gönülün çelişkisi,
Bazen hiç uyuşmuyor bu ikisi.
Uysa akla,dağılır gönül sisi,
Vazgeç gönlüm diyorum vazgeçmiyor.

Vâha zannedersin kupkuru çölü.
Su üstünde yürür geçersin gölü (!)
Aşka düşen bil ki; yaşayan ölü.
Vazgeç gönlüm diyorum vazgeçmiyor.

Gören,duyan var mı dikensiz gülü,
Bak,divane eyledi gül, bülbülü.
Koy noktayı bitsin, boşver virgülü.
Vazgeç gönlüm diyorum vazgeçmiyor.

Kemal KARAPIÇAK- ÇORUM.