Kovalarken günler günü
Sızlanıp da durma gönül
Kaybettin bak en son dünü
Dizlerine vurma gönül.
Sevgi ekip deremezsin
Bir gül alıp veremezsin
Madem kalbe giremezsin
Sözlerinle kırma gönül.
Olgunluğu hüner bilsen
Başaklar gibi eğilsen
Sen kendine dost değilsen
Başkasını sorma gönül.
Duman kaplamış dağını
Dikenler sarmış bağını
Dert, sıkıntı yumağını
Hep kendine sarma gönül.
Öğrenip insan hasını
Paylaş kederle yasını
Edep, erkân sofrasını
Tozlu yere serme gönül.
Yükseltmek için çıtayı
Kendinde ara hatayı
Yutup atılan oltayı,
Başkasını yerme gönül.
26/06/2012 09:10
Halil ManuşKayıt Tarihi : 26.6.2012 09:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!