Gönül ki, dert istiyordu
Hazindi, yalnızdı ve kararsızdı,
gönül ki, dert istiyordu.
Gözleri yaşla dolu,
bir mazide kalmıştı.
Sızlayan yarasına bir merhem istiyordu.
Gönül yansınki, şimdi onu da buldu.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta