Gönül Şiiri - Suphi Sekü

His taşıyan her sine, maşukunu ararda
Aşıkın nazarında, serapa döner ferda

Hangi kalp taşımazki, günül denen haneyi
Kızıl alev aşk ile, çekmezmi pervaneyi

Erguvan mevsiminde, bazan tutuşur gönlüm
Ayaklarım tutulur, yüreğim iki böklüm

Çimenlere sevdalı, beyaz papatyaların
Yaprağında baktığım, olur olmaz falların

Bayrak bayrak dikersin, bir ismi burçlarına
Bazan siyah kor olur, düşer avuçlarına

Bir çingene falından bazan umut beslersin
Şimşek gibi patlarsın, yine duyulmaz sesin

Papatya ve çingene, hayalini emzirir
Mevhum bir dairede, aptal edip gezdirir

Işık hızı taşınan belkıslar ve tahtların
Suvarisi perimi, dört nal koşan atların

Akıl iflas edince, gözlere iner perde
Ararsın bulamasın, o durur orta yerde

Gönül, olaşılmaz yol, serhadlar serhadına
Seyele döner benlik, bir sevgili yadına

Bülbülü taklit etme, sevdanın gül bağında
Yarin ateş busesi, kor olur yanağında

Kalemime illettir, tek isim yazar bozar
Koca ömür tükenir, oğrunda azar azar

Kanyonların kalbine, düşer yaralanırım
En büyük uçurumlar, kalbimdedir sanırım

Ara ara şu aklım başımı ipten alır
Yinede aptal gönül tekrar serapta kalır

İşte sana o serap, işte sana kafdağı
Bu yolda bir bir düşer, her yolcunun tırnağı

Her sözüm kinayedir, her manaki metafor
Ömür kuyuya akar, harcanan onca efor

Avcının nazarında, titrek, ürkek,şikarım
Beni anlımdan vurur, pusuda aşıklarım

Uçmak istersin günül, göklere kanat kanat
Bir yol varki ebedi, hayata olan hayat

Gönül sen nasuhisin, tüm derisi yüzülen
Ve postuna sarılıp, vadilerde sözülen

Sen bırak masivayı, elifin peşine düş
Gerçek vuslat ordadır, ordadır gerçek gülüş

Bunun bir bedeli var, mime dönüş ve eğil
Eğilen elife bak, uçuk bir hayal değil

Hep vartadan vartaya uçup düştü mefkurem
Son tekmeyle devrildi, beni yutan taburem