Gönül Şiiri - Hatice Ak

gönül niçin feryadımı duymazsın
başıma sardığın bunca iş yeter
kimi dalda bülbül, kiminde serçe
benim dallarımda hep baykuş öter

ne öğüt dinlersin ne söz dinlersin
kendin okur,-yazar, kendin dinlersin
akıllanmaz volkan olur inlersin
bacaların her dem dumanlı tüter

güneş doğar aydınlatmaz odamı
sevdan tanıdık mı bilmem yada mı
her ne zaman sevsem verdin idamı
beni taştan taşa çaldığın yeter

madem vefam yokmuş anma adımı
zehrettin koymadın ağız tadımı
bari son demimde duy feryadımı
ayrılık kervanın hep katar katar

söyle gönül nedir benimle derdin
ben tatlı istedim sen acı verdin
can evime girip postunu serdin
cefa çeke çeke bu yol da biter

2013/2021-haticeak