Gönül Şiiri - Mehmet Yıldız 6

Düştük âlemin seyrine.
Bir özge girdap içreyiz.
Bizi vermez aksı sedamız.
Ey gönül yanmak gerektir bize!

İzdüşümüdür maveranın ruhumuzdaki iştiyak.
Bir cezbe insiyakıdır sürükler bizi.
Kuşatmalı evreni şuleden bir kızıllık.
Ey gönül yanmak gerektir bize!

Terk edeli cihanı mecnun,
Sevda
Yükünü biz çeker olduk.
Kemendi var boynumuzda sonsuzun.
Gayrı Leyla’dan biz geçer olduk.
Ey gönül yanmak gerektir bize!

“Ney”leri neyler sufiler şimdi.
Ahımız neyleri dindirir şimdi.
Tutuşan aşkın şem’idir şimdi.
Ey gönül yanmak gerekir bize!

Suskunluğu bezedik suretimize.
Nice isyan taşıdık siretimize.
Yakışan alevdir tenimize.
Ey gönül yanmak gerektir bize!

07.01.2001