Ey Şehid Şiiri - Mehmet Yıldız 6

Şehit Yüzbaşı Fuat Oğuzcan Anısına

Su uyudu, uyandı düşman.
19’unda martın şehid düştü kahraman

Ceddin yolunda, vatan uğrunda,
Dökülen güller misali Allah yolunda

Kışın sonu cemresiydin toprağın.
Dalgalanan ölümsüz yıldızıydın şanlı bayrağın.

Bir Hamza heybeti namerdi ürkütür.
Senden sonra Elif dillerde ölümsüz bir türküdür.

Vatana hudut oldu uzandı ellerin.
En güzel şehadet türküsü söyledi dillerin

Ta ezelden yol almış Rabbe koşar adım şehidim.
Göğsündeki imana imanım gibi şahidim.

Ölüm var mıdır hiç ölüme gülene
Eyvallah edilir mi kalleşçe gelene.

Durup bakar mı geri sonsuza aşık gözler.
Durma melekler yoldaşın gayrı seni gözler.

Yüksel ki yerin elbet semadır
Şehadet yolunda kanlanmış yüz, nurlu simadır.

Tuttuğun yol yoludur, Bedr’in , Çanakkale’nin
Kahramanı oldun adına vatan denen son kalenin.

Kalmadı öksüz bu dava sevin ey şehidim.
Senden sonra can verdi toprağa nice yiğidim.

Yankısı vatan oldu, aşk oldu; feda oldu sesinin.
Adını kalbimize yazdık sen gibi nicesinin.

Söküldü karanlık, açıldı şafaklar.
Düştüğün toprak binbir baharı saklar.

Sen gitmedin, yitmedin; yediveren başaksın.
Vatan davasında her dem “baş” ve “ak”sın.

Yol nedir? Hüsrandır senin yolun değilse.
Eğilmez senin başın, dağların başı eğilse.

Sen öncüsü koşar adım cennet yolunun.
“sen” olmaktır dileği her, Allah kulunun.

Bir sabah uyandın, bulut uyandı. Ay ve yıldız…
Geçersen sen geçersin, sıratı gözü kapalı yalnız

Tarih denen kitabın sen en şanlı satırı.
Sen oldun vatan evlatlarının en bitmez hatırı.

Görülmedi, yazılmadı, hiçbir destan sen gibi.
Görmedi böyle kahraman, hiçbir ülke ülken gibi.

Söylensin senin yadın, bırak yedi iklim, dört bucak.
Anneler seninle analık sırrını bulacak.

Adın ab-ı hayat oldu, efsaneler seninle gerçek.
Yolunda giden er olsa da Herkülleri yenecek.

Belki dilde bir çığlık, önceleri bir ah’sın.
Satrançta er olsan da sen kalplerde şahsın.

Yitirdi hükmünü, yumruklarını görünce silahlar.
Seni tekrar görmek için kıyama durdu sabahlar.