Gönül Şiiri - Osman Kapan

Daldan dala gönül niye böyle gezersin
Her daldaki çiçeği koklamak istersin
Yaratan barikatlar kurmuş engellenirsin
Payına düşen bir çiçeğe rıza göstermelisin.
Solsada çiçeğin onunla yetinmelisin
Gönül ben bilirim sen serserisin,serserisin.

Gönül niye sen bu fermanı dinlemezsin,
Neden hep taze çiçekleri seçmek istersin
Yaratanın barikatını neden geçmek istersin,
Gönül sen kelebekler gibisin gibisin,
Ah gönül sen ezelden delisin delisin,
Gönül sen artık nefsini frenlemelisin.

Gonül sen bu fermanı dinlemelisin,
Daldan dala çiçek uğrunada gezmemelisin,
Barikatları aşmaya teşebbüs etmemelisin,
Elindeki güzel çiçeğin değerini bilmelisin,
İnsan olmanın gereğini de yerine getirmelisin,
Vaz geç gönül,sen ne delisin ne de divanesin.

Artık dolaştığın dallardan inmelisin
Artık sevdiğini de adam gibi sevmelisin
Artık hayatını ince elekten elemelisin
Öyle elemelisin ki; bir daha elenmesin
Serseriliğin geri gelmesin,gelmesin
Artık hayatından gönül bunları silmelisin.