Gönlümüzde herkesin oturabileceği bir sa ...

gönlümüzde herkesin oturabileceği bir sandalye olmalı! ..
************************************************************************************
sultan ahmet camiinde bir ikindi namazı sonrası,

bir bayan turist namaz kılanları izliyor

duruşu çok imalı

bir sıkıntısı var gibi....çok düşünceli dalgın bir vaziyette

uzun bir aradan sonra elindeki kamera sallanmaya başladı

bir kıpırdama oldu sonunda

arkasına bakıp dönse bayanları görecekti
ancak onları nedense görmesi nasib olmadı o an.........

hemencik bir köşeye gitti

dikkatle izliyordum onu

erkekler gibi tekbir getirdi

ellerini göbek hizasında bağladı

o an onun temsiliyeti görünmez bir ışık saçıyor ve gönlümü yumuşatıyordu

ayakta çok durmadı

rükûya eğildi

rükûda ayakta durduğundan daha fazla durdu

ve doğrulup secedeye vardı

secdede çok uzun durdu

o ana kadar ben hipnoz olmuş gibiydim

bir an tedirgin oldum acaba birileri bayanı dikkatle izlediğimi gördülermi diye

herkes kendi halindeydi

köşede o bayana benim gibi dikkat kesilen yoktu

o koca camiinin bir köşesinde rabbine secdeye kapanmıştı

içimdeki merak beni yakınına çekti

sessizce yanına uzakta olsamda yaklaştım

gizli boğumlu bir ses kendini sıkarcasına sessiz hıçkırıklar ile ağlıyordu..

o an aklım kalbim birbirine harmanlandı sanki

o samimiyet rabbimiz katında nasıl bir yerdeydi bilemem

ancak idarkımda tesiri büyük oldu

o an ne yapılabilir biliyordum

ama cesaret bulamadım

tanışmalımıydım

yoksa birileriyle tanıştırmalımıydım

sonra içimden gelen ses...onu biraz kendi haline bırakmak gerek

rabbim ona sahip çıkar.......sende necisin diye seslendi....

ve ayrıldım

isabetli bir tutum değildi benim ki

kimbilir tanışsaydım

diyeceği şuydu

beni bana bırakmayın.....

belki şehadete ulaştı

belki o an yüksek bir duygu yoğunluğuydu şehadet nasiboldumu bilemem

ya olmadıysa.......halim ne olur.....sorarlar hesabını.....

ve şimdi anladığım ve bildiğim gerçek

yeryüzünde iman dairesinden uzak her insan

öyle zaman oluyor ki bu tür duygu yoğunlukları yaşıyorlar

o zaman kendilerine uzanacak bir el bekliyorlar

işte o zaman el uzatmaktan öte yapmamız gereken bir şey var dostlar

gönlümüzde herkesin oturabileceği bir sandalye hep hazır olsun

öyle bir anda öyle biri o sandayede buyur edilmeli

ve kendi kendine bırakılmamalı....

ya o kişi biz olsaydık

bize ne yapmalarını isterdik diye düşünülmeli....................
.................................................................................................

efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)
şöyle buyuruyor:

'bir insanının imanına vesile olmak
üzerine güneşin doğup battığı herşeyden daha hayırlıdır '