Tutsaklara geçit vermez
Küçük hücrelerle dolu gönlümün zindanları
Taşkın suları andırıyor
Dün ile bugününe koşut olmuş akıl parmaklıkları
Kelepçeler ellerde kelepçelerle bağlanmış
Düşünmeyi unutan yokluğun tutsakları
Sürgün olmuş bedenim
Umarsızca geleceğe atıyor adımları
Ara sokaklara dalıyorum ensemde nefesinin sıcaklığı
Korkular üretiyorum tüketirken umutları
Peşimi bırakmıyor inatçı çocuk gibi
Benimle yürüyor yüreğimin gardiyanları.
Zifiri karanlıklarda kulaklarıma vuruyor
Gönlümün çarpıntıları.
Bilmem nerelerde bıraktım
Adını hatırlamadığım soysuz sevdaları.
Belki bir bakışta ya da gülüşte
Bir bebek çığlığında ya da eski bir sözde
Sardılar etrafımı gönlümün zindanları…
Kayıt Tarihi : 22.12.2005 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!