Gönlümün Yanağına Değen Nurdan Dudaklar

Aklımın bir dediği, kalbimin var dediği,
Ruhumun sır dediği, gönlümün yar dediği,

Benim Sevgili Rabbim, Sen En Güzel Cananım,
Sen Sonsuz Güzelliksin, bende sonsuz hayranım.

Doyulamaz seyrine yandım, piştim, eridim,
Sonsuzlarca öldüysem, sonsuzlarca dirildim.

Bu ne güzel yanıştır, bu ne güzel bir bitiş,
Her bitişin sonunda o ne güzel diriliş.

Bağrımda güller açtı, hem de nurdandı güller,
Cemalin çevresinde beyaz nurdandı tüller.

Gönlüm sararken Seni, öptü kalp dudaklarım,
Ruhumu okşarken Sen nurlandı afaklarım.

Buseler uçuştular, pembe gülden yapraklar,
Gönlümün yanağına değdi nurdan dudaklar.

Kendimden kaç kez geçtim, bilinir mi sayısı?
Hissim de benden geçer, hissim aşkın yankısı.

Bu nasıl bir aşktır ki, tarifsiz bir tariftir,
O öyle bir duygudur, en ince en zariftir.

Kâinat kadar geniş kasemden de taşırtır,
Birer, ikişer, üçer boyutları aşırtır.

Kâinata sığar mı artık bu aciz âşık?
Varlığı Sana döner, eşi olmayan maşık.

Ulaşır şimdi gönül bu aşkın meyvesine,
Aczin derekesinden varlığın zirvesine...

(1. Mart. 2005 - İzmir)