Gönlümün Kuşları Şiiri - Ethem Vayvaylı

Gönlümün akşamında büyüyen ışıltılar
Bir köy çobanının getirdiği mantuvardı
Yanımda babamdan kalan martılar
Annem için gürbüz bülbüller şakırdı

Gönlüm uzardı aşkın yaylasından uzaklara
Gölgesi fistan olurdu orman kulelerinin
Yangın öncesi yonca ekilen tarlalara
Yorgun kırlangıçlar hergün konardı

Gönlüm uçardı al-beyaz kanatlarında
Aşkı taşıyan palaz kekliklerinin
Sepelenirdi yağmur mor dudaklarına
Gözlerimi uykuya gövel ördek kapardı