Gönlümdeki Kuzören Şiiri - Halil Gürkan

GÖNLÜMDEKİ KUZÖREN

İli Eskişehir ilçe Günyüzü,
Kartalca yükseği seçer Kuzören.
Çıkar Arayit’e seyreder düzü,
Oylupınar’dan su içer Kuzören.

Alt yanı Atlas’tır, Gecek’tir böğrü,
Elak’a açıktır her zaman bağrı,
Ondan doğmuş Yenidoğan’la Yağrı,
Göç eder ikişer, üçer Kuzören.

Her türden üzüme kadim bir yurttur,
Bayamı irice, cevizi serttir,
İnsanı dürüsttür, insanı merttir,
Her gelene kucak açar Kuzören.

Arayitin Meşe taç olur başa,
Karatepe hançer saplanır döşe,
Sıladır, yerleşir hayale, düşe,
Gurbetten gurbete uçar Kuzören.

Azimle, sabırla kazılan kuyu,
Hakk izniyle suya doyurur köyü,
Sulandıkça büyür soğanın boyu,
Ekini keyifle biçer Kuzören.

Bin ışıltı ile söker şafaklar,
Doğan gün şavkıyla ruhları yoklar,
Nadide bir gülü içinde saklar,
Dört yana hoş koku saçar Kuzören.

Uğursuz gecenin sönmez feneri,
Aydınlık sabahın nurlu seheri,
Başkadır daima gönlümde yeri,
Her zaman aklımdan geçer Kuzören.

Halil GÜRKAN