Gönlüm Yaralı Şiiri - Selma Ünsal

Meger nasil farkli insanlarmisiz,
öylesine birbirine zit,
öylesine birbirine yabanci,
sevgimiz ve askimiz bile yetmedi
bunlari ezgecip kendince bir yerlerde,
düsünmeden hic kimseyi,
belkide en az kendimizi,
bir yerlere tohumunu sacip
yesermek, günden güne büyümek,
öyle bir kök salivermek
hic bir firtina, hic bir sel
alip götüremese,
o en derin duygularla besledigimiz cicegi öldüremese....

Ne yazikki bunlar sadece bana öz hayallermis,
seni benim sevgim benim askim hic ilgilendirmemis,
bana söyledigin sözler cirkin oyununa aletlermis,
beni kandirabilmenin tek sebebi seni cok sevdigimdenmis.

Seni mert ve dürüst biri sanmistim,
hic kimseye gönlümü böyle acmamistim.
Yaziklar olsun sana!
Sana tüm verdigim güzelliklere.
Yaziklar olsun bana!
Bana tüm biraktigin cilelere.

Ne asklar yasanmis su dünyada,
varmiydiki böyle sinsisi, böyle yalani arasinda.
Olmustur sirtindan vurulan pek cok,
ama herhalde benim buna dayanacak gücüm yok.

Artik aglamak kar etmiyor,
göz yasimin hic bir damlasi gecmisi silemiyor,
böyle caresizlik, böyle boynubüküklük bana hic yakismiyor.
Gönlüm yarali olsada,
herseyi kalbime gömüp kendimi yeniden bulmam gerekiyor.

Ne yazikki ögrendim simdi,
birdaha kimseye güvenmek yok,
ögrendim birdaha kimseyi sevmek yok,
ögrendim birdaha kimseye aglamak yok,
ve hepsinden önemli,
birdaha seni seviyorum diyene inanip,
kusursuz askimi, gönlümü vermek yok! ! !