Belli ki bütün ruhum, bütün benliğim sensin,
Kulaklarımda hala çınlıyor gönül sesin!
Bütün hüznüm, sevincim, sevecenliğim sensin,
Nefessiz bıraksa da zaman zaman nefesin;
Gönlüm unutamıyor, aklım ne derse desin!
Sanma ki, aramıyor, sanma ki sormuyorum;
Sanma ki rüyaları hayra da yormuyorum;
Sen yoksan bakar körüm, dünyayı görmüyorum;
Sen gözümde sevgiyle örülmüş bir perdesin;
Gönlüm unutamıyor, aklım ne derse desin!
Akşamları efkardan ruhumu boğuyorsun,
Gökten yağmur beklerken gözlerden yağıyorsun,
Güneş gibi, ay gibi, batsan da doğuyorsun.
Sen gönül ışığımın doğduğu gözlerdesin;
Gönlüm unutamıyor, aklım ne derse desin!
Bana kalben verdiğin sözde dursaydın keşke!
Çekip gideceğine, çekip vursaydın keşke!
Kanattığın kalbimi aşkla sarsaydın keşke!
Şimdi bana ölümden daha beter yerdesin;
Gönlüm unutamıyor, aklım ne derse desin!
Sabahsız gecelerin esiriyim ben artık;
Serseriyim, ne ölü ne diriyim ben artık;
Şiir yazmaya mahkum Coşari’yim ben artık;
Bilmiyorum ki şimdi nerdesin, kiminlesin;
Gönlüm unutamıyor, aklım ne derse desin!
27.05.2020/Samsun
Kayıt Tarihi : 4.6.2020 07:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!