Gönlüm Ağlıyor Şiiri - Durdu Yüce

Karşıda bir çiçek açtı aniden
Yıldız gibi açtı, birden parladı
Anıları uyandırdı yeniden
Yine efkarlandım, gönlüm ağladı

Çiçek miydi, gül müydü, gülden de güzel
Baktı, baktı gözleriyle beni aradı
Bir yavru ceylan gibi süzüldü güzel
Yine efkarlandım, gönlüm ağladı

Gülden de çiçekten de sen güzelsin
Endamın güzelliğin beni bağladı
Sanki selvi dalı, narin gazel sin
Yine efkarlandım, gönlüm ağladı

Çiçeklerden laleden özün var senin
Sen üzüldükçe çiçekler, güller ağladı
Nurdan cemalin yüzün var senin
Yine efkarlandım, gönlüm ağladı

Şimşeklerden ışıktan gözün var senin
Vurdun, yaraladın neye yaradı
Al, al yaktığın bu gönül senin
Yine efkarlandım, gönlüm ağladı

Severim seni ben neden bilmezsin?
Bunca yıl deli gönlüm seni aradı
Seni canı gibi seven beni görmezsin
Yine efkarlandım, gönlüm ağladı

Gülüm, gönül çiçeğim, güzelim
Hasretin yaktı beni, yüreğimi dağladı
Ahh bir bilsen, seni nasıl özledim
Yine efkarlandım, gönlüm ağladı

Durma yaban elde gel, gel güzelim
Hasretini çeke çeke bağrım karardı
Senin; sevdan ile yanar, yalınız gezerim
Yine efkarlandım, gönlüm ağladı.