Harabattır aslında, mamur bildiğin gönlüm,
Kul olmuş kalbindeki har’a ildiğin gönlüm.
Visâlini umarken, karışmış da ağyara;
Elem keder doludur, candan sildiğin gönlüm.
Ferman çıksa perişan, halde bile gel diye;
Lâyık değil bilirim, hey hat dildiğin gönlüm.
Ey naz-ı işveli Gül! Duy feryadı figanı,
Bülbülün olmak ister, berbat kıldığın gönlüm.
Tahayyülümde ey yâr, seni serap görürüm,
Ama visâl’e müştak, benden çaldığın gönlüm!
Gam sofrası yüreğim, gafletim! Müsebbibi,
Hazana durdu artık, Murat aldığın gönlüm.
Kayıt Tarihi : 29.10.2008 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!