Gönlü bahşedene bak, yoksa vuslat çok uzak!

Ne vakit gönlüme bir hüzün düşse
Nazarım başkalaşır, içime bir ürperti nüfus eder
Temaşa ettiğim ve yakinen bildiğim canların bitmeyen telaşı
Dinmeyen gamı, alıp götüren efkarı, yalnızlığa sürükleyen muhabbetsiz halive umudu solduran yılgınlığı düşündürür

İnsan önce kalbini ihmal etmemeli
Akıl şirazesi ve vicdan muhasebesi bilgiyle anlam bulan kıymettir
Yalan ve yanlış üzerine her ne ikame edilmişse, eden nefes için ne büyükbir yanılgıdır
Akıl ve izan muvazenesi, vicdan ve irfan mertebesi, iradenin hakikat üzerehasredilmesini ve inşirahla karar verilmesini hak eder

Her canın heva ve hevesi vardır
Olması tabi olan bir vakıadır ve fakat hak üzere olması şarttır
Zaaflar ömür boyu nefesi terk etmeyen hicrandır, zaten bilinç tazelenmesiluzum-u adımdır
Ecel kapıyı çalmadan, hastalık bedeni sarmadan, nefes bizar olmadan, kalpve akıl aşkın vecdiyle kitab-ı celilin hikmetine ram olmalıdır

İman ettim demekle iş bitmiyor
Azim ve merak aklının ve kalbinin gerekçeleriyle tabi olmasını istiyor
İnsan en mütekamil bir varlık iken neden sahibinden bu kadar uzak ve birvehim içinde olması yönünde hareket eder, sual dinmiyor
Bazen, gül gibi mümbit bir zarafetin, tebessüm misali şefkat ve muhabbetin, hakiakate götüren akıl ve iradenin bilgiye ve tatbikine nedenbikarar içinde kalır diyor