Gönderilmeyen Mektup Şiiri - Nimet Öner

‎Gönderilmeyen Mektup
‎
‎Bir kutunun dibinde
‎bir zarf duruyordu.
‎Üzerinde ne alıcı ismi,
‎ne de pul vardı.
‎Sadece
‎arka kapağında solmuş bir parmak izi
‎ve bir kelime,
‎Gitmedim.
‎
‎Zarf hiç açılmadı.
‎Ama herkes
‎içinde ne olduğunu bildiğine inandı.
‎Kimisi aşk dedi,
‎kimisi veda…
‎Oysa içinde
‎sadece bir iç çekişin izi vardı.
‎
‎Bir gece biri geldi,
‎elini uzattı zarfın üstüne,
‎Tam alacakken
‎duvarda asılı duran
‎eski saate baktı.
‎Saat durmuştu.
‎Ve o an anladı,
‎Bu zarf zamanı durduran bir sessizlikti.
‎
‎Kimse cesaret edemedi açmaya.
‎Çünkü zarfın açılması
‎bir sırrın ölmesi demekti.
‎Ve bazı sırlar
‎ölünce değil,
‎açılınca eksilirdi insanda.
‎
‎Zarf hâlâ orada
‎Ama bir şey değişti
‎Her geçen gece
‎kapağı hafifçe aralanıyor.
‎Ve bir rüzgâr
‎içinden fısıldıyor,
‎Sen aslında hep yazıldın,
‎ama hiç gönderilmedin
‎Şimdi her gece rüzgar satırlarını alıp adresi olmayan yurt köşelerine üflüyor
‎Deniz olmayan şehirlere Deniz götürür gibi
‎Ve buna en çok çocuklar seviniyor.
‎
‎
‎Azra Nimet Öner
‎