Dargınım ben bu gül yüzlü hayata.
Bakmayın yüzümde güllerin açmasına.
İçerimde kanayan yaralar,
Hayallerimde yarım kalmışlıkların mutlu sonu var.
Ne kadar kanasa da içerim ah etmem.
Susar,kendimi kendimle yaşarım.
Fazlaca yorgunum
Kavgalarım birikiyor içimde
Hakim karşısında bir suçlu gibi
Hüküm giydiyorum gönlüme.
Suç dosyam kabarık
Şiirlerce dize çalmışım derinlerimde.
Bugün tüm yaşanmışlıkları
Yükledim bir gemiye.
Benden arta kalan ne varsa,
Hayatın çemberine emanet ettim.
Ne bir fazla ne bir eksik.
Gittiği yere kadar,
Ben en çok annemin kokusunda,
Babamın gölgesinde serpildim.
Mutlu bir çocukluktan,
Mutlu bir erişkinliğe yolculuğum,
Çeşitli engellere takılsa da
Bıkmadan,usanmadan hep yürüdüm.
Bu sokaklardan geçenler
Hüznün sillesini hisseder yanaklarında.
Öksüz bu asfaltın karasında
Kekremsi bir koku raks eder.
Gece yansıyınca evlerin çatısına,
Bacasından süzülür karanlık.
Yaramızda kaldık sevdam.
Birbirimize doyamadan
Hasret ektik yüreklerimize.
Ne gözlerimize yâr olduk,
Ne de sevdamıza ömür.
Sen ayrı şehirde,
Bendeki dört mevsim esen yelin baharı
Nefretimin zaferi ile taçlanırken,
Susan cümlelerim uyanır rüyadan.
Ölmek için doğduğumuz şu hayatta,
Adım adım ilerlediğimiz yolun sonu
Aheste bir bestenin nağmelerinde yankılanır.
Oysa bir umuttu yaşamak
Adım adım ilerlediğimiz hayat yolunda.
Sızlayan yüreklerin acı hatıraları üzerine
Mutluluk ekmekti yaşamak.
Kiminin dudak kenarına yerleşir
Kiminin gözbebeklerine.
İçim ölü,
Dışım papatya.
Bakmayın çiçek açtığıma,
Her gelen toprak attı bendeki bu yaraya.
Hangi sevda körükledi sendeki bu yalnızlığı?
Hangi kurduğun düş bağladı yarınlarını?
Sessizliğin gürültülü bir çığlıktır dünyaya,
Her vazgeçmiş şahittir dilindeki duaya.
Sesinde bir tını,hatırlatır anıları.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!