gonca gül
ellerim isyanda davacı, hırçın
hani taşıdığım gonca gül nerde
mor dağında esen bir rüzgâr aldı
aradım, yalvardım meçhul bir yerde
bir merhem verdiler lokman hekimden
sür dediler, zümrüdü anka’nın kanadıdır bu
leyla ile mecnun’unun ilacıdır bu
yıkılmış sarayının imarıdır bu
ruhumu salıverdim aşkın seline
özgürüm ne yapsın ızdırap, çile
isterse alev alev yaksın, atsın çöllere
isterse gönlüne götürsün, o meçhul yere
umudu zamanın kalbine gömdüm
unut, gönlümde açan gonca gülleri
unut, kırılmış kanadımın çaresizliğini
unut, hüzne bulanmış kan ağlayan yüreğimi
Abdurrahman Atabey
26.01.2007 Yozgat
Kayıt Tarihi : 21.12.2015 10:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!