Gölgesiyim Ruhunun Şiiri - Aybala Şahinoğlu

Bazı duyguların telaffuzu yoktur lügatta…
Yediği yemeği, içtiği suyu, aldığı nefesi düşünürsün.
Gözünden kaçan her ayrıntıyı ezberlersin,
Sesindeki titremeyi, kaşının en ufak kıvrımını.

Uğraşırsın günlerce, en iyisi olsun diye,
Eksik kalmasın hiçbir şey, her şey yerli yerinde olsun.
Bir düğüm atarsın cümlelere, kopmasın diye,
Bir gölge gibi izlersin, fark edilmeden.

Soğumasın diye çorbası, üşümesin diye elleri,
Her kapıyı aralık bırakırsın, her yolu açık.
O fark etmese de, sen bin defa düşünürsün,
Hiç dile getirmeden, bir ömür boyu…

Zaman akar, sen izlersin,
Gülüşü çoğalsın diye sessizce çekilirsin kenara.
Kendi payından kısar, ona ekler,
Gölgen gibi sararsın, hiç görünmeden.

Gün gelir, yol ayrımları belirir ufukta,
Kimi uzaklara savrulur, kimi kalır.
Ama sen, hep ardında bıraktığın izde saklısın,
Ve her adımda, görünmez bir el gibi oradasın.