Gölgende Aşk Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Bizler, görünüşte özgür, gerçekte tutsak varlıklarız;
her bakışında bana yaklaşan sen, aslında içimdeki iradenin sana koşan yansıması oluyor.
Aşk dediğimiz şey, doğanın kör iradesinin en tatlı gerçeğidir,
bizi kendi oyununa bağlayan, kutsal bir gerçek.
Sana uzanan ellerim, senin tenini arıyor;
Çünkü bilirim, arzu ölmez; aşk ise kendi külleri arasından yeniden doğar.
Ve biz, yeniden yanabilmek için birbirimize mahkûmuz.
Senin gülüşün, varoluşun anlamsızlığına atılmış en güzel meydan okuma;
ama aynı zamanda bilirim ki, bu gülüşün de
zamanın elleri arasında solacak.
Ve işte bu fanilik, seni bana daha da yaklaştırıyor.
Belki de biz, birbirimizin yarasını saran değil,
o yarayı derinleştiren bıçaklarız.
Ama ne çıkar?
Acı, bu dünyada tat almanın tek gerçek yoludur.
Ve sen, acıyı güzelleştiren tek gerçeğimsin.
Gel...
Öyle sar ki beni, irade bile kıskansın;
Öyle öp ki, tasarımın bütün maskeleri düşsün;
Ve biz, bu çürüyen dünyada,
Birbirimizin en güzel gerçeği olarak kalalım.
Aşk