Sevebilir miydim seni kendimden çok,
Görmeseydim ruhunu aydınlatan ışığın şavkını…
Eritebilir miydi gönlün tüm acılarımı,
Teslim etmeseydim benliğimi özüne…
Ne gam ki ölümden önce çaldı kapıyı ayrılığın,
Yokluğunun acısını yaşayamamak varmış kaderde…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla