Sevebilir miydim seni kendimden çok,
Görmeseydim ruhunu aydınlatan ışığın şavkını…
Eritebilir miydi gönlün tüm acılarımı,
Teslim etmeseydim benliğimi özüne…
Ne gam ki ölümden önce çaldı kapıyı ayrılığın,
Yokluğunun acısını yaşayamamak varmış kaderde…
Dilsiz bedeninin önünde diz çöküp ağlamak,
Hasretim oldu ardından gözyaşı dökerken.
Konuş ey vefasız, nereye sakladın sevdamın büyüsünü
Ve nasıl bakarsın şimdi el gözlere ben gibi…
Rüzgârlara düşman olan gönlüm haykırır gizli gizli:
İstemem artık getirme kokusunu yabancı sevdalıların.
28.7.2011
Serap DEMİRTÜRK
-SERAP HOCA-
Kayıt Tarihi : 9.8.2011 10:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)