Dikerken bir kucak yere
Gül ve defneyle birlikte
Can suyunu
ellerimle döktüğüm
Onca yıl
gözüm gibi baktığım
Asma omcasının altındayım
Üstümde siyah, siyah üzümler
Defne fidanına yaslanmışım
Elime gül dikeni
Ruhuma hüzün batmış
Şarap değil
Daha sirke bile olmayanlar
Güneşli bir günde
Karanlıkta durmuşlar
Gölgemi siyah görmüşler
Feryadım sesimde
Anlamlar nefesimde boğulmuş
Suçlu saymışlar
Masumiyetime kıymışlar
Artık
Mülayimlik de neyin nesi
Güneş yırtılmadan
Duyulmazsa
Lanetin sesi
Asi olur duruşum
Asi
Zemheri ayazlarında
Çakallarla savaşarak
Kaç zemheri tüketen
Yılkı atların
Doru aygırı gibi
Hırçın
Ve masum
Renkli çakıl taşları ne ki
Volkanik kayaları bile
Savuran
Antisiklonlar gibi
Çılgın
11/02/2012
Murat Çetin 2Kayıt Tarihi : 8.5.2013 08:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (3)