Gölgeme sorsam o da bilmez adımı

Ey benim yüce kutsal yalnızlığım

Koşarken kalabalığın tam ortasında

Yere düşüp de dizlerimin kanamasına izin verme ne olur

Yoksa kim tutar ellerimden

Gölgeme sorsam o da bilmez adımı

Odamdaki sessizliğe sor

Aynası kırık bir dolabın içinde uyurken gör beni

Yağmur da yağıyorsa eğer o an

Pencereye sığınan cam buharlaşıyor demektir

Küçük bir örümcek yatağımın altında duruyorsa eğer

Ve halen yaşıyorsa

Bil ki yalnızlık çökmüştür üzerime

Kırk beş numara bir adam giderken ekmek almaya

Korkuyordur yalnız başına

Sen de benim gibi yalnızsan

Üşüyorsun demektir

Sen de beni özlüyorsan

Seviyorsundur hala

Görüyorsan rüyanda

Bekliyorsundur beni...