Bir gölgenin yitip gittiği yerde
Ne olduğunu anlayamadığım bir boşlukta,
Kalbim, göğsümde bir kuytuya sığındı.
Sözcükler dudaklarımda dondu,
Ve dünya, bir an için sessizce sustu.
Sonra, derin bir solukla kendime geldim,
Sakin ol, dedim, korkma,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta