Gölgem/Sen Şiiri - Bedri Kenan Karaal

Gölgem/Sen

Sen gittin ya,
anladım yanlız yürünmez,
mutluluk yerde sürünmez…

Sen gittin ya,
yanımda hep bir renk vardı,
gündüze inat siyah,
geceye şımarık siyah…

Ayaklarımdan başlardı,
sondan başlar gibi hayata,
bazen kısalır bazen de uzardı
şu evin duvarına,
bu sokağın başına…

Kanlı, canlı idi
attığım her adımda beni kovalardı,
bazen ise biterdi,
giderdi…

Sen,
gölgem/sen,
anladım,
bize mutluluk yok,
ama
ne yana eğilsem
ne yana dönsem,
gölgem,
sen…