Gölgem Şiiri - Mustafa Ceylan

Bir ömür peşimde gezinip durdun,
Yorulmadın kara gölgem nedense?
Yollarda başını taşlara vurdun
Acıdım haline dinle be gölgem.

Ben büyüdüm, sense her gün kısaldın,
Ayaklar altında, yerlerde kaldın.
Bana bağlanmakla belayı buldun,
Yan gelip yatmadın şöyle be gölgem.

Düştüm zindanlara beni bekledin,
İlerledi yaşım, sen de tekledin...
Gizli sırlarımı tutup sakladın,
Yârimin gezdiği köyde be gölgem.

Bazen önümdesin, bazen arkamda
Yıkıldım... Yıkıldın, her bir adımda.
Ne buldun bilemem, sen bu adamda?
Senle yaşıyorum, senle be gölgem.