Ey mor dağların kızıllığında, mahşere giden atlı
Ne rüzgarın eser, ne tozun kalkar ardın sıra
Işık sızmaz, yıldızlar görünmez sanırsın penceremden
Sürgülü parmaklıklar ardına çökmüş beklerim
Çakal uğultusunda daha bir bilenir yüreklerim
Kuduz kedinin kuyruğuna teneke bağlamış haşarı çocuk gibisin
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
