Gölgeler Şiiri - Gülden Aydın

gırtlağıma yapışmış çocukluk çığlıkları

bir öksürükle atıyorum umutları

öksürüyorum... öksürüyorum

bitmiyor hayaller

öksürük şurupları ile örtüyorum üstlerini

o şuruplar ki büyüklerin baskıları

ve o şuruplar ki

büyük olma baskılarım..

...

içimde sessiz isyanlar, bölücü başkaldırılar

bir de senin asalak hükmünü sürdürdüğün beynim var.

pembe gözlüklerimi enjekte ediyorum damalarıma

pembe görüyorum.

ölümlerden ölüm beğeniyorum,

uçurumlardan vazgeçip satırlara dönüyorum.

her dizeye bir parçamı bırakıyorum;

her şiirde bir kırık pembe...

...

şizofrenik gecelerde gölgemle beraber dünyayı kaybediyorum

seni soyutluyorum.

bir damla gölge:sen

sen ve gölgen terkediyor beni akşam üzeri

ve yine şizofrenik geceler...

mumları yakıyorum; gölgen yok

umutlarımı yakıyorum; yok

satırlar kül oldu korkumun korlarında; yoksun

anıları yakıyorum; dumanın bile yok.

evi yakıyorum; yine yoksun

gölgen kayıp, sen kayıp.

kendimi yakıyorum sonunda;

ve şimdi ben de yokum;

ne ben ne de bir damla dahi gölgem!